Welkom

Vraag jij je ook wel eens af waarom het respectvol is om iemand in zijn ogen aan te kijken of wat het onbeleefd maakt als je dat niet doet. Ik ben Maggy en ben 30 jaar en werk als verpleegkundige in de psychiatrie en sinds kort ook als counselor bij een praktijk voor mensen met psychische klachten. Ik durf nu te zeggen dat ik zelf ook neurospicy ben en niet alleen mijn cliënten. Het officiële woord is neuro divergent. Het is een term voor mensen met autisme, adhd, dyslexie, dyscalculie, hoogbegaafdheid en hoog gevoeligheid. Zelf heb ik AD(H)D en dyslexie wat betekent dat mijn brein anders werkt dan neuro typische mensen ook wel ‘normale mensen’ genoemd. Neurospicy is een bedachte naam door mensen die neurodivers zijn omdat het leven soms extra spicy kan zijn maar ook omdat het leuker klinkt.

In mijn blog praat ik over alle dingen die ik anders lijk te zien dan anderen. Gericht op mijn ervaringen in de psychiatrie.

Probeer maar eens de marathon te lopen met een gebroken been.

Verwacht jij van iemand met een gebroken been dat hij de marathon loopt? Nee, toch! Waarom verwachten wij dan wel dat mensen met een neurodiversiteit hetzelfde doen als de neuro typische? Hoe vaak mijn cliënten wel niet te horen krijgen maar je kan dat toch gewoon doen, stel je niet aan of zet je eroverheen. Dit geld natuurlijk niet alleen voor mensen die neurodivers zijn maar ook voor mensen met een andere psychische of lichamelijk aandoening die niet zichtbaar is.

Lees meer »

Vanaf nu niet meer onzeker zijn, zei mijn leraar in groep 7

Hoe bestaat het toch dat er zoveel kennis is over het menselijk brein, emoties en psychische klachten maar toch zo weinig mensen hier iets over leren/weten. Kinderen leren eenmaal van hun ouders en op school hoe ze met emoties om moeten gaan. Helaas hebben de meeste ouders en leraren het zelf ook niet aangeleerd, laat staan hoe je dit aan een kind kan leren. In mijn ogen een gemiste kans. Ben ik boos op deze leraar? Ja want hij had dat nooit zo mogen zeggen tegen mij. De andere kant is dat hij ook maar gewoon zijn best deed.  

Lees meer »

Hoi, hoe gaat het?

Een vraag die wij allemaal dagelijks meerdere keren per dag stellen aan andere mensen. Het is een soort sociale regelen om een gesprek te beginnen en contact te maken met anderen. Het is een standaard zin die vele vormen kent en iedereen gebruikt. Het antwoord wat we verwachten/terug geven is: ‘ja goed, en met jou?’. Een vraag met zowel kracht als een vraag die onbewust ook mensen eenzaam kan laten voelen.

Lees meer »

Waarom ben ik ‘anders’?

Ik ben Maggy en ik ben anders dan anderen! Ook niet gestoord of ontspoort maar anders dan het ‘normaal. En ja duh, iedereen is anders en uniek maar ik weet dat ik het gevoel met veel andere deel dat je je anders voelt dan het gemiddelde mens. In mijn blog deel ik mijn kijkpunt naar de sociale regels, verwachtingen en systemen die van zelfsprekend lijken en als normaal worden beschouwd.

Lees meer »

Over Maggy

Even voorstellen, ik ben Maggy en ik ben 30 jaar. Ik werk als verpleegkundige in de psychiatrie met mensen met autisme en voor een ander bedrijf als counselor/behandelaar voor mensen met psychische klachten. Samen met mijn man, hond en twee katten wonen wij in een dorpje in Noord-Holland. Wij zijn al ruim 10 jaar samen en de afgelopen jaren hebben wij pieken en dalen gehad in ons leven. Al vanaf mijn jeugd ben ik bekend met depressies en suïcidale gedachtes, dit was iets bekends voor mij maar minder voor mijn omgeving. Afgelopen paar jaar heb ik hiervoor pas hulp gezocht. Eerder durfde ik dit niet en vond ik dat ik alles zelf moest doen.  

Mijn hele leven heb ik mij al anders gevoeld als anderen en kon ik slecht begrijpen en accepteren waarom dit was en juist mij nou moest overkomen. Nu ben ik erachter dat ik ADD heb naast mijn dyslexie en depressies. Ook heb ik last gehad van sociale angst, te hoge lat, laag zelfbeeld en dwang. Iets waar vooral ik last van had omdat ik het niet kon delen met anderen.  

Nu ik therapie heb gehad en geleerd heb om meer te delen voel ik meer rust en acceptatie vanuit mijzelf.  

 

Op mijn werk en in mijn privéleven ben ik soms verbaast over de gewoontes, manieren van omgang en inrichtingen van systemen. Ik merk dat ik vaak een andere kijk kan hebben op situaties dan 'normale' mensen (neuro typische). Daarnaast heb ik mij jarenlang gedragen als neuro typische en ze geprobeerd te begrijpen wat mij aardig goed lukt. Hierdoor zie ik sneller de misscommunicaties tussen de neuro typische en neurodiverse mensen. Iets waar ik graag over nadenk en nu ook over schrijf om beide kanten te kunnen belichten.

Mijn blog is bedoeld voor iedereen die opzoek is naar meer informatie, geïnteresseerd is in mijn denkwijze of opzoek is naar herkenning. Ik hoop professionals te bereiken voor meer awareness in hun eigen handelen en de beleving vanuit het neurodiverse brein. 

Ja, ik heb dyslexie dus grammaticaal en spellingswijs ben ik niet. Ik hoop dat je daar doorheen weet te lezen.